Dikala boleh dikatakan hampir semua rakyat Malaysia sedang memberi tumpuan khusus terhadap himpunan membantah ICERD yang dijangka bakal diadakan pada 8 Disember ini, negara dikejutkan dengan insiden rusuhan yang berlaku di Kuil Sri Maha Mariamman, Seafield, Subang Jaya.
Agak mengejutkan sebenarnya kerana jika kita teliti semula perjalan kes kuil berkenaan, ianya telah mencapai jalan penyelesaian pada tahun 2014. Mengikut fakta kes, pada Mac 2014, Chellappa a/l K.Kalimuthu yang mendakwa dirinya sebagai Pegawai Awam Kuil Sri Maha Mariamman dan Nagaraju a/l Merganathan telah bersetuju untuk menyelesaikan kes tuntutan sivil mereka keatas tapak kuil berkenaan.
Semakan mendapati, kedua-dua mereka telah bersetuju untuk menyerahkan tanah tersebut kepada One City selepas syarikat itu bersetuju untuk menyediakan dua tanah lain yang terletak berhampiran kuil yang ada untuk diberikan kepada persatuan kuil berkenaan sebagai pampasan.
Syarat kedua pula ialah mendermakan RM1.5 juta untuk membina kuil baru di salah satu daripada dua bidang tanah yang diberikan oleh One City. Pada masa yang sama, mahkamah telah mengarahkan tapak di mana kuil itu terletak untuk diserahkan kepada One City dalam masa dua bulan selepas pembinaan kuil baru oleh pemaju.
Sejak dari hari itulah perkara in berlarutan sehingga kini. Sudah semestinyalah selaku empunya sah tanah berkenaan, pihak pemaju akan menutut hak mereka keatas tanah berkenaan setelah berlaku begitu banyak dolak dalik antara pihak pengurusan kuil dan pihak pemaju. Di sinilah punca masalah berkenaan berlaku dan berlarutan sehinggalah kes hitam awal pagi 26 Disember lalu.
Tidak perlu untuk memanjangkan bagaimana penglibatan gangster kaum Melayu yang menjadi hamba suruhan pemaju untuk mengusir merek ayang berhimpun di kuil berkenaan. Semua orang sudah tahu akan kisah ini. Cuma apa yang menarik yang ingin dikupas adalah, pihak mana yang sepatutnya bertanggungjawab dalam kejadian hitam berkenaan.
Hari ini, di media sosial, semua pihak saling tunding menunding antara satu sama lain. Baik kaum Melayu mahupun kaum India, masing-masing mendakwa mereka berada di pihak yang betul. Menariknya, di pihak pemaju pula, sehingga kini, selain daripada kenyataan penafian penglibatan mereka dalam isu ini pada petang hari kejadian, mereka langsung tidak mahu mengulas mahupun menerangkan keadaan sebenar apa yang berlaku pada hari kejadian.
Mereka lebih senang mendiamkan diri dan memerhatikan ketegangan yang wujud. Bukankah ini sesuatu yang amat pelik? Mereka boleh sahaja tampil untuk menerangkan keadaan sebenar dan mampu menghentikan sebarang spekulasi yang timbul angkara tuntutan mereka keatas tapak kuil berkenaan.
Di samping itu, kedegilan pihak pengurusan kuil untuk akur dengan perintah mahkamah turut memburukkan keadaan. Dalam perkembangan semasa, pihak pengurusan kuil meminta campur tangan kerajaan dalam menyelsaikan kes ini. Disinilah timbul persoalan, adakah mereka ingkar akan perintah mahkamah yang dikeluarkan pada Mac 2014 yang lalu?
Andai mahu dikupas satu persatu, memang panjang untuk di catatkan bagi mengupas, pihak mana yang harus bertanggungjawab menimbulkan ketegangan seumpama ini. Itu belum lagi persoalan, apa yang difikirkan oleh sekumpulan kaum Melayu yang sanggup mengambil risiko menceroboh kawasan kuil berkenaan kerana pastinya akan timbul ketegangan andai ada pihak lain masuk campur dalam masalah ini.
Benar, hari ini keadaan tidak lagi sama seperti dahulu. Seperti yang diperkatakan oleh pasukan perunding British semasa rundingan pusingan akhir untuk memerdekakan Tanah Melayu, negara yang akan muncul ini diibaratkan seperti bom jangka. Andai ada mana-mana kaum memetik suisnya, ia akan meletup dan amat sukar untuk mengawalnya.
Inilah yang sedang berlaku diera Malaysia Baru yang dilaungkan oleh kerajaan Pakatan Harapan hari ini. Perkara seumpama ini boleh sahaja dielak andai masing-masing menghormati kontrak sosial yang ditandatangani pada tahun 1956. Namun, semuanya seperti sudah dilupakan oleh semua kaum.
0 comments:
Post a Comment